قاضی عیاض رحمه الله در کتابش " ترتیب المدارک " از قول مروان بن محمد طاطری نقل میکند که:
ثلاثة لا یؤتمنون: الصوفی، والمبتدع الذی یردّ علی المبتدعة، و القصاص.
...........................................
سه کس به آنها (در امر دین ) اطمینان نمی شود: صوفی و اهل بدعتی که بر اهل بدعت رد میدهد، و قصه گو
قال الشیخ بن هادی حفظه الله :
"المنطق الصحیح أنَّک إذا کنت مُتَّبعًا لمنهج السَّلف علیک أن تدعوَ إلیه وتُزیِّنه للنَّاس، وتُرغِّب النَّاس فیه، وتذکرَ مزایاه، وتدعوَ إلیه وتُشوِّه الباطل الذی یُناهضه ویُخالفه."
........................................
شیخ بن هادی حفظه الله:
روش شایسته و صحیح...
قال الآجرّی رحمه الله:
عَلَامَةُ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ خَیْرًا: سُلُوکُ هَذَا الطَّرِیقِ , کِتَابُ اللَّهِ، وَسُنَنُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، وَسُنَنُ أَصْحَابِهِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإِحْسَانٍ، وَمَا کَانَ عَلَیْهِ أَئِمَّةُ الْمُسْلِمِینَ فِی کُلِّ بَلَدٍ إِلَى آخِرِ مَا کَانَ مِنَ الْعُلَمَاءِ مِثْلَ الْأَوْزَاعِیِّ وَسُفْیَانَ الثَّوْرِیِّ وَمَالِکِ بْنِ أَنَسٍ، وَالشَّافِعِیِّ، وَأَحْمَدَ بْنِ حَنْبَلٍ، وَالْقَاسِمِ بْنِ سَلَّامٍ، وَمَنْ کَانَ عَلَى مِثْلِ طَرِیقَتِهِمْ، وَمُجَانَبَةُ کُلِّ مَذْهَبٍ یَذُمُّهُ هَؤُلَاءِ الْعُلَمَاءُ
قال شیخ الاسلام ابن تیمیة رحمه الله :
أما وجوب اتباع القائل فی کل ما یقوله من غیر ذکر دلیل یدل على صحة ما یقول فلیس بصحیح بل هذه المرتبة هی مرتبة الرسول التی لا تصلح الا له
....................................
شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه الله میگوید:
و اما وجوب پیروی کردن از شخصی در هر آنچه که میگوید بدون اینکه دلیلی بر صحت گفته هایش خواسته شود، صحیح نیست. بلکه این مقام، مقام رسول الله صل الله علیه وسلم است و برای هیچ کس غیر از او صلاحیت ندارد.
معرفة النعمة، رکن من أرکـان الشکر.
مدارج السالکیــن : ابن القیم.
......................................
امام ابن القیم در مدارج السالکین میگوید:
شناخت نعمت، یکی از ارکان شکر است.
کان جعفر الصادق رضی الله عنه یقول:
أربع لا ینبغی للشریف أن یأنف منها:
قیامه من مجلسه لأبیه،
و خدمته لضیفه،
و قیامه علی دابته ولو کان له مائة عبد،
و خدمته لمن یتعلم منه.
ذکر البربهارى فى شرح السنة 128 عن الفضیل بن عیاض قال من عظم صاحب بدعة فقد أعان على هدم الاسلام ومن تبسم فى وجه مبتدع فقد استخف بما انزل الله على محمد صلى الله علیه وسلم
ومن زوج کریمته من مبتدع فقد قطع رحمها
.......................................
امام بربهاری رحمه الله در شرح السنة صفحه 128 از فضیل بن عیاض رحمه الله نقل میکند که: هر کس که صاحب بدعتی را بزرگ شمارد، یقینا بر نابودی اسلام کمک کرده است و کسی که در...
قال شیخ الإسلام ابن تیمیة رحمه الله:
" فإن الناس لم یتنازعوا فی أن عاقبة الظلم وخیمة ، وعاقبة العدل کریمة ، ولهذا یروى : الله ینصر الدولة العادلة وإن کانت کافرة ، ولا ینصر الدولة الظالمة وإن کانت مؤمنة ".
.....................................
شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه الله میگوید:
أما بعد فإذا أتاک کتابی فعظنی وأوجز
فکتب إلیه الحسن:
أما بعد:
فاعص هواک والسلام.
.......................................
عمر بن عبدالعزیز رحمه الله به حسن بصری رحمه الله نامه نوشت:
أما بعد، هنگامی که نا...
قال الامام ابن عبد البر رحمه الله :
" ما غاب عن العیون فلا یصفه ذوو العقول الا بخبر ، ولا خبر فی صفات الله تعالى إلا ما وصف نفسه به فی کتابه ، أو على لسان رسوله صلى الله علیه وسلم ".
......................................
امام ابن عبدالبرّ رحمه الله میگوید:
" عاقلان، چیزی...
سُئل عبد الله بن المبارک رحمه الله عن مفهوم العُجْب؟
فقال: أن ترى أن عندک شیئا لیس عند غیرک!
.......................................
از عبدالله بن مبارک رحمه الله در مورد معنی عُجب (خودبینی و خودپسندی) سوال شد.
گفت: اینکه فکر کنی نزد تو چیزی هست که نزد دیگری نیست....
قال ابن جماعة رحمه الله :
العلم ثلاثة أشبار :
من دخل الشبر الأول تکبّر.
ومن دخل الشبر الثانی تواضع .
ومن دخل الشبر الثالث علم أنه لا یعلم.
قال عبد الله بن المبارک رحمه الله:
" الدنیا سجن المؤمن، وأعظم أعماله فی السجن الصبر وکظم الغیظ، ولیس للمؤمن فی الدنیا دولة، وإنما دولته فی الآخرة ".
المراد بالدولة : السلطان الذی یعنی الراحة والسرور
.......................................
قال اللیث بن سعد رحمه الله :
" بلغت الثمانین , و ما نازعت صاحب هوى قط "
...................................
لیث بن سعد رحمه الله میگوید:
" به هشتاد سالگی رسیدم و هیچ وقت با صاحب بدعتی منازعه نکردم ".
یقول بهیج عثمان رحمه الله [ت: 1405 هـ]:
" الکتابُ الذی لا یدعُ قارئه یُفکِّرُ فیه بعدَ فراقِهِ؛ لیس بکتابٍ قیِّمٍ، کما أنَّ الصدیقَ الذی یُنسى بِسهولةٍ لیسَ صدیقًا ".
....................................
بهیج عثمان رحمه الله میگوید:
" کتابی که خواننده اش را بعد از خواندن، به تفکر وادار نکند؛ کتاب خوبی نیست. همانطور که دوستی که به راحتی فراموش میشود، دوست نیست ".