قال ابن القیم رحمة الله عیله:
الذاکرین الله نوعان :
-منهم من یبتدئ بذکر اللسان وان کان علی غفلة , ثم لا یزال فیه حتی یحضر قلبه فیتواطأ علی الذکر ,
-ومنهم من لا یری ذلک ولا یبتدئ علی غفلة بل یسکن حتی یحضر قلبه فیشرع فی الذکر بقلبه فاذا قوی استتبع لسانه فتواطأ جمیعا . فالأول ینتقل الذکر من لسانه الی قلبه , والثانی ینتقل الذکر من قلبه الی لسانه من غیر ان یخلو قلبه منه .
کان العبد الصالح عبد الواحد بن یزید رحمه الله یقول لأهله فی کل لیلة : یا أهل الدار انتبهوا !! ( أی من نومکم ) فما هذه ( أی الدنیا ) دار نوم ، عن قریب یأکلکم الدود !!
......................................
بنده صالح خدا، عبدالواحد بن یزید رحمه الله به خانواده اش هر شب میگفت: ای اهل خانه، به خود آیید (از خواب بیدار شوید). این دنیا محل خواب نیست. به زودی کرمها شما را خواهند خورد.
ای فرزند آدم،
دنیایت را به آخرتت بفروش
تا هر دو را به دست آوری
و آخرتت را به دنیایت مفروش
که هر دو را از دست خواهی داد.
مرد آن است که از مرگِ قلبش در هراس باشد نه از مرگِ بدن.
(امام ابن قیم جوزی)
خالد بن معدان رحمه الله میگوید:
وقتی که در خیر برای هر کدام از شما باز شد، پس بسوی آن بشتابد زیرا او نمیداند که این باب خیر چه وقت بر او بسته خواهد شد.
قال الشیخ العلامة ابن باز رحمه الله :
"هذا العصر عصر الرفق والصبر والحکمة , ولیس عصر الشدة .
الناس أکثرهم فی جهل , فی غفلة إیثار للدنیا , فلا بد من الصبر , ولا بد من الرفق حتى تصل الدعوة, وحتى یبلغ الناس وحتى یعلموا"
ونسأل الله للجمیع الهدایة .
.....................................
قال الإمام البربهاری رحمه الله:
وإذا رأیت الرجل جالسا مع رجل من أهل الأهواء فحذّره وعرّفه،فإن جلس معه بعد ماعلم فاتّقه ،فإنه صاحب هوى.
.....................................
امام بربهاری میگوید:
هنگامی که شخصی را دیدی که همراه مردی از اهل اهواء و بدعت مجالست میکند، او را...
سئل شیخ الإسلام ابن تیمیة :
أیهما أنفع للعبد؟ التسبیح أم الاستغفار؟
فأجاب: إذا کان الثوب نقیاً فالبخور وماء الورد أنفع له ،
وإذا کان دنساً فالصابون والماء الحار أنفع له.
فالتسبیح بخور الأصفیاء و الاستغفار صابون العصاة
شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه الله میگوید:
بسیاری از مردم هنگامی که منکر را میبینند یا میبینند که حال اسلام تغییر بسیاری پیدا کرده است، جزع و زاری و نوحه سرایی میکنند مانند کسانی که مصیبت به آنها رسیده است در حالیکه او از این کار نهی شده است؛ بلکه او مامور به صبر و توکل و ثبات بر دین اسلام است و اینکه ایمان به خدا بیاورد به همراه کسانی که اهل تقوایند و کسانی که نیکوکار هستند و بداند که عاقبت برای پرهیزکاران است. و بداند که آنچه که به او رسیده بخاطر گناهانش است، پس صبر کند. به درستی که وعده خدا حق است و شایسته است که بخاطر گناهانش طلب آمرزش کند و پروردگارش را شام و بامداد تسبیح گوید.
وقال الأصبهانی رحمه الله :
" لا ترى أحدا مال إلى هوى أو بدعة إلاَّ وجدته متحیرا میت القلب؛ ممنوعا من النطق بالحق"
.....................................
اصفهانی رحمه الله میگوید:
کسی را که به هوای نفس یا بدعت تمایل دارد نمیبینی مگر اینکه او را حیران و دارای قلبی مُرده می ی...
قال ابن القیّم رحمه الله:
لو رُزِقَ العبد الدنیا بما فیها، ثم قال (الحمدلله)
لکان الهام الله له بالحمد اعظم نعمة من إعطائه له الدنیا
لأن نعیم الدنیا یفنی و ثواب (الحمدلله) یبقی.
...................................
قال الإمام الألبانی رحمه الله:
" رسولنا صلى الله علیه وسلم هو الأسوة الحسنة فی معالجة مشاکل المسلمین فی عالمنا المعاصر وفی کل وقت وحین ، ویقتضی ذلک منا أن نبدأ بما بدأ به نبینا صلى الله علیه وسلم وهو إصلاح ما فسد من عقائد المسلمین أولا ، ومن عبادتهم ثانیًا ، ومن سلوکهم ثالثًا ".
(التوحید أولاً یا دعاة الإسلام)
.......................................
شیخ عبدالعزیز بن باز رحمه الله علیه می فرمایند :
راه شناخت حقیقت توحید در اعتقاد و سلوک و عمل, راه بحمدالله ممکن و میسری است. مومن خود را محاسبه کند و خود را به حق ملزم کند و از کسانی که نصوص الهی و نبوی را بر خود منطبق کرده اند تاثیر پذیرد، پس بر توحید الله و اخلاص برای او راه یاب میشود و بر او لازم است که به آن عمل کند و به سوی آن دعوت دهد تا اینکه بر آن ثابت قدم شود و تبدیل به یکی از سجایای او شود که کسی که بخواهد او را از آن بازگرداند یا امر را بر او مشتبه کند به او ضرری نرساند. مهم این است که به این امر عنایت ورزیده...
کان الامام الشافعی ماشیاً ..
فاذا برجل یسبقه یناجی ربه ویقول:
یارب هل انت راض عنی؟
فقال الشافعی:
یا رجل وهل انت راض عن الله حتى یرضى عنک؟
قال الرجل:
إذا استغنى الناس بالدنیا فاستغن أنت بالله، وإذا فرحوا بالدنیا فافرح أنت بالله، وإذا أنِسُوا بأحبابهم فاجعل أنسک بالله.
........................................
امام ابن قیم رحمة الله علیه میگوید:
وقتی مردم با دنیا به استغنا رسیدند تو با الله به استغنا برس، و هنگامی که آنها به دنیا خوشحال بودند تو با الله خوشحال باش، و هنگامی که به دوستانشان انس و الفت گرفتند تو به خدا انس و الفت بگیر.