کفر نعمت دروازه‌ای است که فتنه‌های ترس و فقر و ستم را بروی حکومت‌ها خواهد گشود:

{...فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللّهِ فَأَذَاقَهَا اللّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ} [نحل/112]

«...پس [ساکنان]‌ آن به نعمت‌های الله کفر ورزیدند، و الله نیز به جزای آنچه انجام می‌دادند طعم گرسنگی و ترس را به [مردم] آن چشانید».

.........................................

کسی که خبر فحشای پوشیده را منتشر سازد مانند کسی است که آن را در آغاز انجام داده است. در اثر آمده که: «هر کس فحشایی را شنید، سپس خبر آن را منتشر نمود مانند کسی است که آن را انجام داده است».

.........................................

دعای هنگام رفاه و آسایش، یکی از اسباب استجابت دعا در هنگام سختی‌ها است.

در حدیث آمده که: «هر که دوست دارد الله در هنگام سختی‌ها و مشکلات دعایش را استجابت کند، در هنگام خوشی و رفاه بسیار دعا کند» [آلبانی در صحیح الترغیب آن را حسن لغیره دانسته است].

.........................................

سخن حق، انسان را به سوی انجام عمل نیک توفیق می‌ٔدهد و او را در انجام آن یاری می‌رساند و همچنین از جملهٔ اسباب آمرزش گناهان است:

{... وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا (70) يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ...} [احزاب/70-71]

«...و سختی استوار گویید (70) تا کارهایتان را برای شما به صلاح آورد و گناهانتان را برایتان بیامرزد...».

.........................................

از بزرگترین نشانه‌های توفیق بنده این است که خداوند او را راهنمایی به سوی نیکی‌ها قرار دهد.

رسول الله ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می‌فرماید: «خوش به حال کسی که الله کلیدهای نیکی را به دستان او قرار داده، و وای بر کسی که خداوند کلیدهای بدی را به دستان وی گذاشته است» [آلبانی در صحیح ابن ماجه آن را حسن دانسته است].

.........................................

خطرناک‌ترین انواع فتنه این است که حقایق وارونه شود؛ در این صورت باطل مشروع می‌شود و حق به عنوان جرم شناخته خواهد شد. در چنین شرایطی سکوت، فتنه است:

{لَقَدِ ابْتَغَوُاْ الْفِتْنَةَ مِن قَبْلُ وَقَلَّبُواْ لَكَ الأُمُورَ...} [توبه/48]

«در حقیقت پیش از این [نیز] در صدد فتنه‌جویی برآمدند و کارها را برای تو وارونه ساختند...».

.........................................

رحمت الله وسیع‌تر از همهٔ گناهان است؛ اما محروم کسی است که انتظار اسباب رحمت را دارد، ولی خود بر اسباب عذاب پافشاری می‌کند:

{... وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ...} [اعراف/156]

«...و رحمتم همه چیز را فرا گرفته است، پس به زودی آن را برای کسانی قرار می‌دهم که تقوا پیشه می‌کنند...».

.........................................

قلب ظرفی است که اگر با بزرگداشت و تقوای خداوند پر شود، هر چیز دیگری وارد آن شود سر ریز خواهد شد.

.........................................

بزرگترین عاملِ ماندگاری نعمت‌ها، عدم یاری مجرمان است. موسی ـ علیه السلام ـ خطاب به پروردگار خود فرمود:

{... رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيرًا لِّلْمُجْرِمِينَ} [قصص/17]

«... پروردگارا به پاس نعمتی که بر من ارزانی داشتی هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم بود».

.........................................

زندگی حقیقیِ مسلمان پس از مرگ است، و زندگی کافر پیش از آن، و هر کس برای «زندگی» خود تلاش می‌کند:

{... وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ} [عنکبوت/64]

«... و همانا زندگی حقیقی [در] سرای آخرت است؛ ای کاش می‌دانستند».

.........................................

کسی که حق را بشناسد در فتنه‌ها ثابت قدم می‌ماند؛ اما آنکه بدون علم در فتنه‌ها بیفتد دچار سرگردانی و نوسان می‌شود و گمراه می‌گردد.

حذیفة ـ رضی الله عنه ـ می‌گوید: «اگر دینت را بشناسی فتنه زیانی به تو نخواهد رساند».