فساد سخنان، بذرِ فساد اعمال است، چرا که فساد به صورت سخن آغاز می‌شود، سپس به فعل تبدیل می‌شود. بنابراین باید پیش از به ثمر نشستن بذرهای بدی، با آن به مبارزه پرداخت.

............................................

شومیِ منکرات حتی به کسانی که از آن دور هستند می‌رسد، اگر به آن راضی باشند. پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ می‌فرماید: «اگر در زمین گناه صورت گیرد، کسیکه در آن حضور نداشته اما بدان راضی است، مانند کسی است که شاهد آن بوده است» [صحیح الجامع].

............................................

کسی که به باطل فتوا دهد یا سخن باطلی به مردم برساند توبه‌اش پذیرفته نمی‌شود مگر آنکه حق را برای کسانی که گمراهشان کرده است، آشکار نماید. الله متعال [دربارهٔ توبهٔ چنین کسانی] می‌فرماید:

{إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ وَأَصْلَحُواْ وَبَيَّنُواْ...} [بقره/160]

«مگر کسانی که توبه کردند و اصلاح پیشه نمودند و [حقیقت را] آشکار کردند...».

............................................

قرآن نور است. هر که راه هدایت را به واسطهٔ آن نیافت حتما بر عقلش پوششی است، مانند نور خورشید که هر که چشمانش را بپوشاند از آن سودی نمی‌برد:

{...وَأَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا} [نساء/174]

«...و به سوی شما نوری آشکار نازل نمودیم».

............................................

دشمنیِ اهلِ باطل با تو الزاما به معنای آن نیست که تو کاملا بر حق هستی، بلکه نشانگر این است که در باطل شبیه آن‌ها نیستی، چرا که حق به ذات خود شناخته می‌شود نه به مجرد دشمنی با آن.

............................................

خداوند سرزمینی از سرزمین‌های مسلمان را مورد ابتلا قرار می‌دهد تا اسلامِ دیگر سرزمین‌ها را آزمایش کند که زنده است یا نه. چرا که امت مانند یک بدن است؛ اگر عضوی از آن برای عضوی دیگر به درد نیاید یا تخدیر شده یا مرده است.

............................................

خداوند مومن را مورد ابتلا قرار می‌دهد، اما او را خوار و ذلیل نمی‌کند مگر به سبب گناه. بنابراین هرکه خود را ذلیل می‌بیند در پی گناهِ خود باشد.

در حدیث آمده که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمود: «خداوند ذلت و پستی را برای کسی قرار داده که از امر من سرپیچی کند» [مسند امام احمد. علامه احمد شاکر سند آن را صحیح دانسته و آلبانی در صحیح الجامع آن را صحیح دانسته است].

............................................

دجال که بزرگترین فتنهٔ روی زمین است در شام نابود می‌شود، چه رسد به دجالانِ کوچک‌تر از او؛ رسول الله ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می‌فرماید: «مسیحِ دجال از سوی مشرق به قصد مدینه می‌آید، تا آنکه پشت احد توقف می‌کند، پس فرشتگان روی او را به سوی شام می‌گردانند و آنجا به هلاکت می‌رسد» [مسلم].

............................................

همهٔ فتنه‌هایی که در امت‌ها رخ می‌دهد و درگیری میان گروه‌ها به سبب ترکِ پذیرش حکم خداوند است.

رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ می‌فرماید: «اگر رهبرانشان به کتاب الله حکم ننمایند و از آنچه خداوند نازل نموده قسمت‌هایی را برگزینند [نه همهٔ آن را]، خداوند دشمنی‌شان را میان خودشان قرار خواهد داد» [ابن ماجه. علامه آلبانی در صحیح ابن ماجه آن را حسن دانسته است].

............................................

اهل فساد برای به دست آوردن منفعت، دنیای خود را با هم معامله می‌کنند و از مصلحان انتظار دارند که دین خود را در بازار دنیایی آنان بفروشند؛ اما فراموش کرده‌اند که دین در بازار دنیا فروخته نمی‌شود.