الاعتصام
برای رسیدن به هر چیزی راه‌هایی وجود دارد، بعضی از این راه‌ها مختصر است و کوتاه، و برخی دیگر طولانی و خسته کننده و برخی دیگر اشتباه است و باعث هلاکت. مختصرترین راه برای رسیدن به الله و بی‌خطرترین آن‌ها، کتاب خدا و سنت فرستادهٔ او، بر اساس فهم یاران اوست.
..........................................
خداوند ما را از ناسزا گفتن به خدایان سنگی نهی نموده، اما آن‌ها به سرور انسان‌ها ناسزا می‌گویند؛ اسلام دینی است که مردم را به نبرد با دلیل و برهان دعوت می‌کند، اما آن‌ها عقل مردم را به تسویه حساب‌ها و انتقام‌ها مشغول داشته‌اند تا از دلیل و حجت غافل و خالی بمانند.
..........................................
خداوند آرای شاذ را خلق نموده چنانکه سموم را خلق کرده است. آزادی آرای شاذ مانند آزادی خوردن سم است. خداوند خیر و شر را برای آزمایش آفریده نه برای انتخاب [کردن یا نکردن].
..........................................
خوشبختی در عبادت است؛ غیر از آن لذت‌هایی است زائل.
..........................................
اگر می‌دانی ستمگر هستی با طرف مقابل درگیر نشو، چرا که اگر در دنیا پیروز شدی در آخرت رسوا خواهی شد.
..........................................
الله متعال خطاب به پیامبرش می‌فرماید:
{فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ...} [هود/112]
«پس همانطور که دستور یافته‌ای پایداری کن...»
او ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ باید آنطور که دستور یافته ایستادگی کند نه آنطور که خود می‌خواهد، و اگر کسی اجازه داشت بر اساس دلخواه خود پایداری کند، کسی جز محمد ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ نبود.
..........................................
بزرگترین اوقات تسبیح، صبح است که هنگامِ آمادگی انسان است تا از الله برای کارهای خود یاری بخواهد، و هنگامِ شام از روی تسلیمِ به او:
{فَسُبْحَانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَحِينَ تُصْبِحُونَ} [روم/17]
«پس هنگام سحرگاهان و شامگاهان به تسبیح الله بپردازید».
..........................................
ذلت امت به سبب دوری آنان از دینشان است، چرا که الله، مطیع را هر چند ضعیف باشد عزت می‌دهد، و عاصی [نافرمان] را هرچند قوی باشد ذلیل می‌کند:
{ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ ... ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُواْ يَعْتَدُونَ} [آل عمران/112]
«بر آنان خواری و ذلت مقرر شده است ... [این عقوبت] به سبب آن بود که نافرمانی کردند و از حد در می‌گذشتند».
..........................................
تا وقتی که به خودِ الله یقین ندارند، نخواهند توانست سودمند بودن تطبیق شریعتِ الله را درک کنند؛ زیرا هیچکس نمی‌تواند قانون و شریعت کسی را که به علم و حکمت او یقین ندارد، عملی سازد:
{...وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللّهِ حُكْمًا لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ} [مائده/50]
«...و برای کسانی که یقین دارند، حکم چه کسی بهتر از الله است؟»
..........................................
منافقان کمتر از دیگران عبرت می‌گیرند، زیرا بیش از همه در برابر حق تکبر می‌ورزند:
{أَوَلاَ يَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فِي كُلِّ عَامٍ مَّرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لاَ يَتُوبُونَ وَلاَ هُمْ يَذَّكَّرُونَ} [توبه/126]
«آیا نمی‌بینند که آنان در هر سال یک یا دو بار مورد فتنه (آزمایش) قرار می‌گیرند، سپس باز هم توبه نمی‌کنند و عبرت نمی‌گیرند؟»
..........................................
اجابت دعای مظلوم حتمی است، اما [الزاما] فوری نیست. الله متعال در حدیث قدسی می‌فرماید:
«قسم به عزتم! بی‌شک تو را یاری خواهم داد اگر چه پس از مدتی باشد» [آلبانی در صحیح ترمذی آن را صحیح دانسته است]. این مهلت را نه ظالم و نه مظلوم، بلکه الله مقدر می‌کند.