محبت؛ اکسیری اعجاب انگیز ... 
محبت اکسیری است که کینه و دشمنی را در خود ذوب می کند، همانگونه که نمک در آب ذوب می شود.
عصایی جادویی است که قلبهای سخت و خصلتهای سرکش و نافرمان را در تصرف خویش درآورده و آنها را به هر سو که می خواهد سوق می دهد.
محبت دشمنی ها را تبدیل به دوستی می کند. از مسیر محبت است که راستی و برادری جای بغض و کینه را می گیرد و دو گروه از هم گسیخته و دشمن را چنان به یکدیگر نزدیک کرده و قلبهای آنان را با هم نزدیک می گرداند که به منزله یک جسم قرار می گیرند به طوری که اگر یکی از اعضای آن با دردی مواجه شود سایر جسم نیز بی قرار می شود؛ الله متعال در قران مى فرماید:
" وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ*وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ "
نیکی و بدی یکسان نیست. (هرگز بدی را با بدی، و زشتی را با زشتی پاسخ مگوی. بلکه بدی و زشتی دیگران را) با زیباترین طریقه و بهترین شیوه پاسخ بده. نتیجه این کار، آن خواهد شد که کسی که میان تو و میان او دشمنی بوده است، به ناگاه همچون دوست صمیمی گردد. به این خوی (و خلق عظیم) نمی رسند مگر کسانی که دارای صبر و استقامت باشند و بدان نمی رسند مگر کسانی که بهره بزرگی (از ایمان و تقوا و اخلاق ستوده) داشته باشند ... فصلت : 35-34