الاعتصام
قَالَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ أَبِی لَیْلَى:
«أَدْرَکْتُ فِی هَذَا المَسْجِدِ مِئَةً وَعِشْرِینَ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللهِ صلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، مَا أَحَدٌ یُسْأَلُ عَنْ حَدِیثٍ أَوْ فَتْوَى إِلاَّ وَدَّ أنَّ أَخَاهُ کَفَاهُ ذَلِکَ، ثُمَّ قَدْ آلَ الأَمْرُ إِلَى إِقْدَامِ أَقْوَامٍ یَدَّعُونَ العِلْمَ الیَوْمَ، یُقْدِمُونَ عَلَى الجَوَابِ فِی مَسَائلَ لَوْ عَرَضَتْ لِعُمَرَ بْنِ الخَطَّابِ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ لََجَمَعَ أَهْلَ بَدْرٍ وَاسْتَشَارَهُمْ»
........................................
عبدالرحمن بن ابی لیلی میگوید:
در این مسجد 120 نفر از اصحاب رسول الله صل الله علیه وسلم را ملاقات کرده ام که هیچ کدام از آنها در مورد حدیث یا فتوا سوالی پرسیده نمیشد مگر اینکه دوست داشت برادرش آن را جواب داده و او را در این مساله کفایت کند. سپس این امر به کسانی رسیده است که امروز ادعای علم میکنند و در مسائلی اقدام به جواب میکنند که اگر این سوالات از عمر بن خطاب رضی الله عنه پرسیده میشد، اهل بدر را جمع کرده و از آنها مشاوره می طلبید.
[«شرح السّنّة» للبغویّ: (1/ 305)].