اما باید توجه کرد که برای او جایز نیست که روزه اش را بخورد تا زمانیکه سفرش را آغاز کرده و از شهر و وطنش دور می شود، و برای وی جایز نیست که در محل اقامتش روزه اش را بشکند.
علامه ابن عثیمین رحمه الله می گوید: «صحیح آنست که او نباید روزه را بخورد تا آنکه شهر را ترک کند، زیرا او اکنون در سفر نیست هرچند که نیت سفر را دارد، و بخاطر این نیت برای او جایز نیست که (نمازش) را قصر کند تا آنکه از شهر خارج می گردد، و همینطور جایز نیست تا روزه را بشکند تا آنکه از شهر خارج می شود».
"الشرح الممتع" (6/218)."
101- اگر بیمار و مسافر با گرفتن روزه دچار مشقت نشود، روزه گرفتن بهتر است و اگر دچارمشقت شود بهتر آن است که روزه نگیرد.
" مسلم (1116) "
102- کسی که بیشتر اوقات در سفر است برای او جایز است که در سفر خود نماز چهار رکعتی را شکسته بخواند و همچنین نماز ظهر و عصر را در وقت یکی از آنها جمع کند، و نماز مغرب و عشاء را در وقت یکی از آنها جمع کند، و همچنین برای او جایز است که ماه رمضان را در هنگام سفر خود روزه نگیرد و در عوض بر او واجب است که آنها را در روزهای دیگری (که در سفر نیست) قضا کند، بدلیل این فرموده ی الله تعالی: « فَمَنْ کَانَ مِنْکُمْ مَرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ» البقرة/ 184.
یعنی: پس هرکسی از شما بیمار یا در سفر باشد، تعدادی از روزهای دیگر را روزه بگیرد».
" اللجنة الدائمة للبحوث العلمیة والإفتاء (10/212) "
103- کسی که قصد بازگشت از سفر را دارد و می داند که فردا ظهر به منزلش خواهد رسید، می تواند در آن روز روزه نگیرد زیرا او هنوز مسافر تلقی می شود و مشمول حکم آیه زیر می شود:
« فَمَنْ کَانَ مِنْکُمْ مَرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ» البقرة/ 184.
یعنی: پس هرکسی از شما بیمار یا در سفر باشد، تعدادی از روزهای دیگر را روزه بگیرد».
و قول صحیح نیز آن است که امساک بر او لازم نیست .
" جمهور علمای مذاهب از جمله امام ابوحنیفه و مالک و شافعی "
"الشرح الممتع" (6/210)."
104- کسی که قصد بازگشت از سفر را دارد و روزه می گیرد و تا هنگام رسیدن به مقصد روزه خود را حفظ می کند، در این حالت بر او واجب است تا روزه اش را کامل کند و دیگر نمی تواند روزه اش را بخورد، زیرا او با رسیدن به مقصد دیگر مسافر نیست، پس خوردن روزه در آن حالت بر او حرام است.
ولی اگر درحالی به وطن و مقصد رسید که روزه اش را (در مسیر) خورده بود، در این حالت لازم نیست تا ادامه روز را امساک کند، هرچند بعضی از علما فرموده اند که با بازگشت به منزل تا وقت افطار چیزی نخورد و نیاشامد.
نگاه کنید به کتاب: "المجموع" (6/173) .
105- جمهور علمای مذاهب از جمله ائمه اربعه گفته اند که مریض حق ندارد روزه اش را بخورد مگر آنکه بیماریش شدید باشد و به سبب روزه گرفتن بیماری اش شدت یابد، و همچنین علما کسی را که به سبب روزه گرفتن دچار مرض و بیماری می شود را نیز مشمول این حکم و رخصت دانسته اند.
والله اعلم