صوفیان و علی الخصوص روافض می گویند : قرآن می فرماید: «به سوی خدا وسیله ای بجوئید».

ای صوفیان و ای شیعیان آری , ما هم می گوییم الله در قران گفته است وسیله بجویید , ما هم وسیله را قبول داریم ولی باید ببینیم وسیله چیست؟ مفسرین و لغویین وسیله را به معنی «ما یتوسل به من الطاعات و العلم» یعنی: «آنچه از طاعات و علم که بدان ها توسل کنند» معنی نموده اند و در نهج البلاغه خطبه 109 در تعریف «وسیله» از قول علی رضی الله عنه آمده است:

«إن أفضل ما توسل به الـمتوسلون إلی الله سبحانه وتعالی الإیمان به وبرسوله والجهاد فی سبیله فإنه ذروة الإسلام وکلمة الإخلاص فإنها الفطرة وإقام الصلاة فإنها الـملة وإیتاء الزکاة فإنها فریضة واجبة وصوم شهر رمضان فإنه جنة من العقاب وحج البیت واعتماره فإنها ینفیان الفقر ویرحضان الذنب وصلة الرحم فإنها سراه فی الـمال منساه فی الأجل وصدقة السر فإنها تکفر الخطیئة وصدقة العلانیة فإنها تدفع میته السوء». یعنی: «همانا بهترین چیزی که درخواست کنندگان از خدای عزیز به آن توسل جویند ایمان به خدا و به رسول او و جهاد در راه خداست که موجب عظمت اسلام است و کلمه اخلاص «لا اله الا الله» که امری است فطری. و به پا داشتن نماز که علامت دین است و پرداختن زکات که فریضه ای است واجب. و روزه ماه رمضان که وسیله ای است برای جلوگیری از عذاب الهی و حج و عمره که فقر را ریشه کن می کند و مرگ را به تأخیر می اندازد و صدقه پنهان که خطایا را می پوشاند و صدقه آشکار که مرگ بد را دفع می کند».

در این خطبه مشاهده می نماییم که وسیله ها را ذکر می نماید که تمام این وسیله ها چیزی است که خداوند در قرآن به آنها امر نموده است. ولی بت، وسیله نیست و بت پرستی و قبرپرستی شرک است. وسیله باید مشروع باشد و بت پرستان نیز به گمان خود، بت ها را وسیله می دانستند. در این باره در آیه 3 سوره زمر می فرماید:

﴿ مَا نَعۡبُدُهُمۡ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَآ إِلَى ٱللَّهِ زُلۡفَىٰٓ﴾ [الزمر: 3].

یعنی: «... (بت پرستان می گفتند) بت ها را عبادت نمی کنیم جز این که ما را به خدا نزدیک می سازند...».

در مباحث قبلی خواندیم که بت پرستان از بت چوبی و سنگی خود چیزی نمی خواهند بلکه از ذات آن بت که فرد صالحی در میان شان بوده است و وفات کرده است مدد می خواهند .

امروز در دنیا بت پرست فراوان است هر انسانی می تواند برود و از آنها بپرسد که آیا شما از این بت ها کمک می خواهید ؟ قطعا اینگونه نیست زیرا آنها هم مانند من و شما انسان هستند و آن قدر عقل و شعورشان می کشد که بتی را که از سنگ و چوب با دست هایم ساخته ام چطور می تواند دعایم را اجابت کند و ... اما آنها از ذات آن بت می خواهند که برای شان از خداوند بخواهد و یا شفاعت شان را نزد الله کنند که دقیقا به همین دلیل الله سبحانه و تعالی آنها را در قرآن مشرک یاد می کند . دقیقا کاری که شیعه می کند . شیعه به جای اینکه بت بسازد قبر ساخته است و از ذات یا صاحب آن قبر مثلا امام رضا می خواهد که شفاعتش را نزد خداوند بکند و یا می گوید از الله برایم فلان چیز را بخواه .

و الله این عمل را عبادت نامیده است یعنی اینکه کسی نزد قبر شخصی برود و از او مدد بخواهد و یا از او بخواهد که از خداوند برایش فلان چیز را بخواهد این عمل نوعی پرستش و عبادت صاحبان قبور مانند امام رضا علیه السلام , عبدالقادر جیلانی رحمه الله و یا رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم محسوب می شود العیاذبالله .

و کسی که غیر الله را عبادت یا پرستش کند بی شک که برای خداوند در عبادت و پرستش او شریک قائل شده است .

آیات زیر بوضوح این عمل را نوعی عبادت و پرستش می داند :

در این باره در آیه 3 سوره زمر الله متعال می فرماید:

﴿ مَا نَعۡبُدُهُمۡ إِلَّا لِیُقَرِّبُونَآ إِلَى ٱللَّهِ زُلۡفَىٰٓ﴾ [الزمر: 3].

یعنی: «... (بت پرستان می گفتند) بت ها را عبادت نمی کنیم جز این که ما را به خدا نزدیک می سازند...».

و یا در آیه ی زیر الله متعال می فرماید :

مشرکان به جای خدا می پرستند آنچه را که نه ضرری به آنها می رساند و نه سودی و می گویند : اینها شفیعان ما نزد الله هستند . ( یونس / 18 )

این عمل در آیه ی بالا نیز پرستش یاد شده است و در از بسیاری آیات دیگر که ان شاءالله در آینده به آنها اشاره خواهد شد .

والله تعالی اعلم