(سوال) آیا اگر کسی دو نفر را در حال زنا ببیند، سکوت کند یا آنها را معرفی نماید؟
(جواب) خیر، بلکه بهتر آنست که سکوت کند و آنرا نزد کسی بازگو نکند، و بعدا آنها را نصیحت کند.
زیرا از ابوهریره روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود :
«من ستر مسلما ستره الله فی الدنیا و الآخرة». مسلم (2699).
یعنی: هر کس عیب مسلمانی را بپوشاند، خدا عیب او را در دنیا و آخرت می‌پوشاند».
در ضمن اگر کسی دو نفر را در حال زنا ببیند، چنانکه بعد از آن در بین مردم اظهار بدارد که فلانی مرتکب زنا شده است، در آنصورت قاضی شرع از وی می خواهد که برای اثبات ادعایش سه شاهد دیگر بیاورد که آن صحنه را دیده باشند، اگر سه شاهد نیاورد او را به جرم اتهام حد می زنند، چنانکه خداوند متعال می‌فرماید :
«وَالَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَلاَتَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَداً وَ أُولَئِکَ هُمْ الْفَاسِقُونَ». (نور: 4)
یعنی:«کسانی که به زنان پاکدامن نسبت زنا می‌دهند؛ سپس چهار شاهد نمی‌آورند؛ بدیشان هشتاد شلاق بزنید و هرگز گواهی دادن آنان را نپذیرید، و چنین کسانی فاسق هستند».
اگر چهار مرد مسلمان، آزاد و عادل شهادت بدهند که آلت تناسلی فلان مرد را در فرج فلان زن مانند فرورفتن میل در سرمه‌دان، و ریسمان در چاه، دیده‌اند بر آن زن و مرد حد جاری می‌شود.
ولی اگر سه نفر شهادت بدهند و چهارمی شهادت ندهد، حد قذف (تهمت) بر آن سه نفر جاری می‌شود، به دلیل آیه کریمه.
و هدف از این احکام اینست که :
اولا: بندگان گناهکار فرصت توبه بیابند، و پشیمان شوند و چه بسا توبه کنند و خداوند گناهشان را بخشید بدون آنکه بر آنها حدی جاری گردد.
دوما: هرکسی که با شخص دیگری عداوت یا کینه داشت ممکن است به دروغ و از سر بی تقوایی به کسی تهمتی بزند، بنابراین برای جلوگیری از این فتنه، احکام سختی را برای اثبات جرم قرار داده اند.
سوما: گناه در بین مردم افشاء نشود، زیرا افشای گناه در جامعه، فساد بدنبال دارد، لذا شایسته است که گناه خود و دیگران را مخفی نمود و آنرا در بین مردم افشاء نکرد.
بنابراین شایسته آنست که اگر کسی مرتکب گناهی شد، در خفاء توبه کند و نزد دیگران مطرح نکند، همچنین اگر کسی گناه فرد مسلمانی را مشاهده نمود آنرا مخفی کند و نزد کسی بازگو نکند.
والله اعلم