(سوال) دختران خردسال از چه سنی باید حجاب کنند ؟ و حکم حجاب برای دختران خردسال چیست ؟

(جواب) پوشش چادر و حجاب برای دختران نابالغ واجب نیست، در کتاب "کشاف القناع" آمده است: «نگاه کردن به عورت پسربچه و دختر بچه و لمس کردن او تا قبل از هفت سالگی حرام نیست، و چنانکه خطر فتنه شهوت نباشد پوشش حجاب بر وی واجب نیست، زیرا هنگامیکه ابراهیم پسر پیامبر صلی الله علیه وسلم وفات کردند زنان وی را غسل دادند».

همچنین در آن کتاب آمده که :هرگاه دختری در فاصله بین هفت تا ده سالگی قرار گرفت بایستی مابین ناف تا زانوهایش را بپوشاند، و بعضی از فقها گفته اند که: اگر در فاصله بین سن ده سالگی و سن بلوغ قرار گرفت، باید کل بدنش را بپوشاند ولی بعضی دیگر گفته اند که همان مابین ناف و زانویش را بپوشاند.

ولی چند نکته را باید مراقب بود و یک پدر و مادر هوشیار و مسلمان نباید از آن غافل بمانند:

1- اگر دختر آنها نابالغ است ولی به سنی رسیده که موجب تحریک شهوت پسرها و مردها می شود، مثلا جثه و جسم او بزرگ شده است (که بنا به موقعیت جغرافیایی و نژادی ممکن است در سنین پنج یا شش سالگی و یا بیشتر از آن روی دهد) والدینش باید وی را به پوشش حجاب امر کنند در غیر اینصورت آنها گناهکار خواهند شد.

2- اگر دختر نابالغ آنها جثه کوچکی دارد، پوشش حجاب واجب نیست اما بهتر است برای آنکه دخترشان در آینده به حجاب اسلامی عادت کند و آنرا بر خود سخت نبیند، ضرورت است که والدینش در همان کودکی وی را برای پوشش حجاب تشویق کنند، تا مبادا به بی حجابی عادت کند، با این شیوه، وقتی که دختر بزرگ شد پوشیدن حجاب برایش آسان می شود.

3- والدین باید مراقب باشند که کودکشان توسط مربیان بی تقوا یا کسانی که چندان به دین و احکام شریعت پایبند نیستند، تربیت و پرورش نیابند تا بر اذهان و اعتقادات کودکشان تاثیر منفی نگذارد، متاسفانه بسیاری از مربیان کودکستانها، بچه های خردسال را به اموراتی ناسالم آموزش می دهند اعم از رقصیدن یا آموزش موسیقی و ترانه گفتن و یا امثال آنها..

پس والدین باید مراقب و هوشیار باشند که کودکان خود را خودشان تربیت کنند، و تربیت فرزندان خود را به افرادی ناشایست و بی تقوا نسپارند، چرا که کودکان در سنین خردسالی بسیار تحت تاثیر اطرافیان خود هستند و دوران مهمی در شکل گیری اعتقاداتشان است، پس عاقلانه نیست فرزند خود را در این سنین حساس به دست مربیانی بی تقوا یا مخالف دین و ارزشهای اسلامی سپرد.

و همانگونه که پدر و مادرها به خوراک و پوشاک و نیازهای مادی فرزندشان اهمیت می دهند، باید به مسائل دینی و اخلاقی او – حتی بیشتر – اهمیت بدهند، زیرا دین و عقیده و اخلاق از هر چیزی مهم تر است.

آن پدر و مادری که فرزندان صالح و دینداری تربیت می کنند، چه بسا که مشمول این حدیث قرار بگیرند که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند: «خَیْرُ مَا یُخَلِّفُ الرَّجُلُ مِنْ بَعْدِهِ ثَلاَثٌ وَلَدٌ صَالِحٌ یَدْعُو لَهُ وَصَدَقَةٌ تَجْرِی یَبْلُغُهُ أَجْرُهَا وَعِلْمٌ یُعْمَلُ بِهِ مِنْ بَعْدِهِ». ابن ماجه، طبرانی در «معجم الصغیر».

یعنی: بهترین چیزی که پس از مرگ برای انسان مفید و کارآمد خواهد بود، عبارت است از : 1- فرزند صالحی که برای پدر و مادر دعاء کند. 2- صدقه ای که نفعش مستدام باشد. 3- علمی که بعد از مردن صاحب علم، دیگران از آن بهره مند شوند.

قطعا کسی که این مسئله برایش اهمیت دارد و دین خدا را دوست می دارد و نگران عاقبت خود و خانواده اش است، در همان ابتدای امر با زن یا مردی ازدواج می کند که اهل دین باشد، تا فرزندانش هم از او متاثر شده و راه دین و اخلاق را در پیش بگیرند، و در همان اوائل خردسالی به کودکان خود دین می آموزند و دین در قلب و نفوس آنها رشد می دهند و با عبادات تمرین می دهند تا آن کودک و خردسال بر اساس دین و عبادت صحیح رشد کند و مسلمان صالح و درستکاری باشد که هم خود و هم والدین و دیگر مسلمانان از او راضی شده و منتفع گردند.



والله اعلم