(سوال) چرا شریعت به کشتن مار و عقرب و موش اجازه داده است؟ آنها هم مخلوقات خداوند هستند آیا کشتن شان گناه ندارد ؟

(جواب) این حیوانات موذی هستند، یعنی ممکن است به انسان و محیط اجتماعی او زیانهای خطرناکی وارد کنند، مثلا مرض طاعون از موش است که بسیار مرض کشنده و مسری است، و یا مار و عقرب که موجب هلاکت بسیاری از مردم می شوند، و یا سگ هار که موجب بیماری کزاز و هاری است که دو مرض مهلک هستند، بنابراین شریعت اجازه داده تا هرگاه این حیوانات در محیط خانه یا اجتماع وارد شدند، کشته شوند تا مردم از زیان و شر آنها در امان باشند و سلامت جامعه انسانی به خطر نیافتد. اما وجود همین حیوانات موذی در دشت و صحرا و جنگلها ممکن است منافعی برای چرخه حیات داشته باشند، و خدای متعال آنها را آفریده تا آن منافع را برای چرخه حیات داشته باشند. اما در محیط جامعه بشری زیان آورند و کشتن آنها برای دفع شر و زیانشان جواز دارد.

و از نظر شریعت، حفظ نفوس انسانها از حفظ نفوس اینگونه حیوانات موذی مهمتر است، بنابراین نباید مهر و شفقت نسبت به حیوانات موذی موجب اهدار نفوس انسانها شود، زیرا خدای متعال هرآنچه در زمین است را برای انسانها و خدمت به او آفریده است:

« هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُم مَّا فِی الأَرْضِ جَمِیعاً» (بقره 29).

یعنی: او خدایى است که همه آنچه را در زمین وجود دارد، براى شما آفرید.

لذا حفظ حیات و سلامت انسانها یکی از ضروریاتی است که شریعت برای رسیدن به این مقصد مهم احکامی را وضع کرده است.

اما شریعت هیچگاه کشتن حیوانات غیر موذی را جایز ندانسته مگر آنکه ضرورتی باشد، مثلا کشتن گربه جایز نیست ولی اگر همین گربه دچار مرضی مسری شود، کشتنش لازمست تا جان انسانها در امان باشد، یعنی گربه ای که مرضی مسری دارد بمانند یک موش یا سگ هار یا عقرب که موذی هستند، است و لذا کشتنش جایز است.



والله اعلم