(سوال) شیوه ی توبه کردن چگونه است؟ آیا روش خاصی دارد ؟ آیا الفاظ خاصی دارد؟

(جواب) توبه کردن از گناه روش و نحوه ی خاصی ندارد، فقط کافیست بگویید:

خداوندا من از فلان گناهی که مرتکب شدم پشیمان هستم و به درگاهت توبه می کنم، بارالها! توبه ام را بپذیر، چرا که تو بسیار توبه پذیر هستی، پس توبه ام را بپذیر و از گناهم درگذر و مرا یاری ده که دیگر به سوی آن گناه نروم..

یا بگویید: خداوندا از فلان گناه به درگاهت توبه می کنم ..

و یا می توانید دعای سیدالاستغفار را بعد از نماز صبح یا مغرب و یا موقع خوابیدن بخوانید:

«اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّیْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، خَلَقْتَنِیْ وَأَنَا عَبْدُکَ، وَأَنَا عَلَی عَهْدِکَ وَوَعْدِکَ مَا اسْتَطَعْتُ، أَعُوْذُ بِکَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ، أَبُوْءُ لَکَ بِنِعْمَتِکَ عَلَیَّ، وَأَبُوْءُ بِذَنْبِیْ فَاغْفِرْ لِیْ فَإِنَّهُ لاَ یَغْفِرُ الذُّنُوْبَ إِلاَّ أَنْتَ».

(الهی! تو پروردگار من هستی، بجز تو معبود دیگری نیست، تو مرا آفریدی، و من بنده ی تو هستم، و بر پیمان و عده ام با تو بر حسب استطاعت خود، پایبند هستم، و از شر آنچه که انجام داده ام به تو پناه می برم، به نعمتی که به من عطا فرموده ای، اعتراف می کنم، و به گناهم اقرار می نمایم، پس مرا ببخشای، چرا که بجز تو کسی گناهان را نمی بخشاید). بخاری 7/150.
و همچنین دعای زیر ا بعد از تشهد پایانی نماز:

«اللَّهُمَّ إِنِّیْ ظَلَمْتُ نَفْسِیْ ظُلْماً کَثِیْراً، وَلاَ یَغْفِرُ الذُّنُوْبَ إِلاَّ أَنْتَ، فَاغْفِرْ لِیْ مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِکَ وَارْحَمْنِیْ إِنَّکَ أَنْتَ الْغَفُوْرُ الرَّحِیْمُ». بخاری 8/168 ومسلم 4/2078.

(الهی! من بر نفس خود بسیار ظلم کردم، همانا غیر از تو کسی دیگر گناهان مرا نمی بخشد، پس از جانب خود مرا مورد آمرزش قرار بده، و بر من رحم کن، همانا تو بخشنده و مهربان هستی).

و یا می توانید با زبان محلی یا دیگر دعاها و اذکاری که در کتابهای مربوطه وارد شده اند به گناه خود اعتراف کرده و احساس ندامت کنید و از خداوند طلب آمرزش کنید، و این الفاظ را می توانید در هر زمان و حالتی بگویید.

بنابراین توبه کردن روش خاصی ندارد، مهم آنست که فرد توبه کننده صادقانه و مخلصانه خداوند متعال را خطاب دهد و با خلوص نیت و صداقت تمام توبه کند و دیگر به آن گناه بازنگردد، و پشیمانی واقعی از گناه و ناراحت شدن از ارتکاب آن خود نوعی توبه کردن است.

و فردی که توبه کرده نباید گناه خود را فاش کند، و باید امیدوار به مغفرت الهی باشد.
خداوند متعال بسیار توبه پذیر و مهربان است و می فرماید:
«قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ» [زمر:53] «(ای محمد) بگو: ای بندگانم، ای آنان‌که در معصیت زیاده روی کرده‌اید از لطف و مرحمت الله مأیوس و نا امید نگردید. قطعاًَ الله تعالی همه گناهان را می‌آمرزد، چرا که او بسیار آمرزگار و مهربان است».

والله اعلم