حدیث صحیح شماره (1) :
 " عَنْ أبي هُريْرة عَبْدِ الرَّحْمن بْنِ صخْرٍ رضي الله عَنْهُ قال: قالَ رَسُولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: «إِنَّ الله لا يَنْظُرُ إِلى أَجْسامِكْم، وَلا إِلى صُوَرِكُمْ، وَلَكِنْ يَنْظُرُ إِلَى قُلُوبِكُمْ وَأَعمالِكُمْ» ".

" از ابوهریره عبدالرحمن بن صخر رضی الله عنه روایت شده است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید : الله به جسم ها و شکل و هیئت های شما نمی نگرد ( یعنی بر اساس آنها به شما پاداش نمی دهد ) بلکه به دل ها و کارهای شما می نگرد ".

( صحیح مسلم / 2564 )

.............................................

 

حدیث صحیح شماره (2) :

وعن أبي بَكْرَة نُفيْعِ بْنِ الْحارِثِ الثَّقفِي رَضِي الله عنه أَنَّ النَّبِيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: «إِذَا الْتقَى الْمُسْلِمَانِ بسيْفيْهِمَا فالْقاتِلُ والمقْتُولُ في النَّارِ» قُلْتُ: يَا رَسُول اللَّهِ، هَذَا الْقَاتِلُ فمَا بَالُ الْمقْتُولِ؟ قَال: «إِنَّهُ كَانَ حَرِيصاً عَلَى قَتْلِ صَاحِبِهِ» متفقٌ عليه.

از ابی‌بکره نفیع بن حارث ثقفی رضی الله عنه روایت شده است که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود : «هر گاه دو مسلمان با شمشیرشان با یکدیگر رو به رو می شوند قاتل و مقتول هر دو در آتش جهنم  خواهند بود» . عرض کردم : « یا رسول الله ! قاتل که کسی را کشته است , گناه مقتول چیست ؟» فرمود : «او هم به کشتن طرف مقابل حریص بوده است ».

( متفق علیه )

 

.............................................

 

حدیث صحیح شماره (3) :
 وَعَنْ أبي الْعَبَّاسِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عبَّاسِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَِّلب رَضِي الله عنهما، عَنْ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم ، فِيما يَرْوى عَنْ ربِّهِ، تَبَارَكَ وَتَعَالَى قَالَ: «إِنَّ الله كتَبَ الْحسناتِ والسَّيِّئاتِ ثُمَّ بَيَّنَ ذلك: فمَنْ همَّ بِحَسَنةٍ فَلمْ يعْمَلْهَا كتبَهَا اللَّهُ عِنْدَهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى عِنْدَهُ حسنةً كامِلةً وَإِنْ همَّ بهَا فَعَمِلَهَا كَتَبَهَا اللَّهُ عَشْر حَسَنَاتٍ إِلَى سَبْعِمَائِةِ ضِعْفٍ إِلَى أَضْعَافٍ كثيرةٍ، وَإِنْ هَمَّ بِسيِّئَةِ فَلَمْ يَعْمَلْهَا كَتَبَهَا اللَّهُ عِنْدَهُ حَسَنَةً كامِلَةً، وَإِنْ هَمَّ بِها فعَمِلهَا كَتَبَهَا اللَّهُ سَيِّئَةً وَاحِدَةً» متفقٌ عليه.

« بی گمان خداوند نیکی ها و بدی های افراد را نوشته است آنگاه چنین بیان کرده است : هر گاه کسی قصد انجام کار نیکی کند و آن را انجام ندهد الله متعال در نزد خویش یک نیکی کامل برای او می نویسد و اگر نیت کرد آن را انجام دهد و آن را انجام هم داد الله متعال آن را به ده الی هفصد نیکی و حتی بالاتر از آن می نویسد . اگر قصد انجام کار بدی را بکند و آن را انجام ندهد خداوند یک نیکی کامل برای او می نویسد و اگر قصد انجام آن را کرد و آن را انجام هم داد , خداوند فقط یک بدی برای او می نویسد ».

( متفق علیه )

.............................................

 

حدیث صحیح شماره (4) :

وعن أبي مُوسى عَبْدِ اللَّهِ بنِ قَيْسٍ الأَشْعَرِيِّ، رضِي الله عنه، عن النَّبِيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: «إِن الله تعالى يبْسُطُ يدهُ بِاللَّيْلِ ليتُوب مُسيءُ النَّهَارِ وَيبْسُطُ يَدهُ بالنَّهَارِ ليَتُوبَ مُسِيءُ اللَّيْلِ حتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِن مغْرِبِها» رواه مسلم.

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید : « الله سبحانه و تعالی به هنگام شب دست خویش را بازمی گشاید تا کسی که در روز کار بدی کرده است توبه کند و به هنگام روز دست خویش را باز می گشاید تا به  تا کسی که در شب کار بعدی کرده است توبه کند و این کار تا زمان طلوع خورشید از مغرب ( یعنی تا روز قیامت ) ادامه دارد ».

( صحیح المسلم )

..............................................

 

حدیث صحیح شماره (5) :

وعَنْ أبي عَبْدِ الرَّحْمن عَبْدِ اللَّهِ بن عُمرَ بن الخطَّاب رضي الله عنهما عن النَّبيِّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: «إِنَّ الله عزَّ وجَلَّ يقْبَلُ توْبة العبْدِ مَالَم يُغرْغرِ» رواه الترمذي وقال: حديث حسنٌ.

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید : « الله توبه ی بنده اش را تا زمانیکه روحش به حلقومش نرسیده باشد , می پذیرد ».

( رواه الترمذی )

.................................................

 

حدیث صحیح شماره (6) :

وَعَنْ أبي نُجَيْد بِضَم النُّونِ وَفَتْح الْجيِمِ عِمْرانَ بْنِ الحُصيْنِ الخُزاعيِّ رَضِي اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ امْرأَةً مِنْ جُهينةَ أَتَت رَسُولَ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم وَهِيَ حُبْلَى مِنَ الزِّنَا، فقَالَتْ: يَا رسول الله أَصَبْتُ حَدّاً فأَقِمْهُ عَلَيَّ، فَدَعَا نَبِيُّ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم وَليَّهَا فَقَالَ: أَحْسِنْ إِليْهَا، فَإِذَا وَضَعَتْ فَأْتِنِي فَفَعَلَ فَأَمَرَ بِهَا نَبِيُّ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم، فَشُدَّتْ عَلَيْهَا ثِيَابُها، ثُمَّ أَمَرَ بِهَا فرُجِمتْ، ثُمَّ صلَّى عَلَيْهَا. فَقَالَ لَهُ عُمَرُ: تُصَلِّي عَلَيْهَا يَا رَسُولَ اللَّهِ وَقَدْ زَنَتْ، قَالَ: لَقَدْ تَابَتْ تَوْبةً لَوْ قُسِمَتْ بَيْن سبْعِينَ مِنْ أَهْلِ المدِينَةِ لوسعتهُمْ وَهَلْ وَجَدْتَ أَفْضَلَ مِنْ أَنْ جَادَتْ بِنفْسهَا للَّهِ عَزَّ وجَل؟،» رواه مسلم.

زنی از قبیله ی جهینه در حالیکه از زنا حامله بود به نزد رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم آمد و گفت : « یا رسول الله ! مرتکب عملی مستوجب حد شده ام , حد را بر من جاری کن ». پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سرپرست او را فراخواند و فرمود : « با او به نیکی رفتار کن و هر گاه زایمان کرد او را به نزد من بیاور ».
 سرپرست او چنان کرد که رسول الله علیه الصلاة و السلام فرموده بود ( و بعد از وضع حمل او را به نزد رسول الله آورد ) . رسول الله دستور داد لباس هایش را بر او محکم ببندند . آنگاه رجم شد و پس از رجم پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بر او نماز گزارد .
 عمر رضی الله عنه به آن حضرت عرض کرد : « یا رسول الله ! آیا بر کسی که زنا کرده است نماز می گزاری ؟» آن حضرت فرمود : « توبه ای کرده است که اگر در میان هفتاد نفر از اهل مدینه تقسیم می شد آنان را در بر می گرفت ( یعنی با توبه ی هفتاد نفر از شما برابری می کرد ) آیا بهتر از این یافته ای که جانش را به پروردگارش بخشید .

( صحیح المسلم )

...................................................

 

حدیث صحیح شماره (7) :

وعن أبي مَالِكٍ الأشْعريِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «الطُّهُورُ شَطْرُ الإِيمَانِ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ تَمْلأُ الْمِيْزَانَ وَسُبْحَانَ اللهِ وَالحَمْدُ لِلَّهِ تَمْلآنِ أَوْ تَمْلأُ مَا بَيْنَ السَّموَاتِ وَالأَرْضِ، وَالصَّلاَةُ نُوْرٌ، والصَّدَقَةُ بُرْهَانٌ، وَالصَّبْرُ ضِيَاءٌ، والْقُرْآنُ حُجَّةٌ لَكَ أَوْ عَلَيْكَ. كُلُّ النَّاسِ يَغْدُو، فَبِائِعٌ نَفْسَهُ فمُعْتِقُهَا، أَوْ مُوبِقُهَا» رواه مسلم.

از ابومالک اشعری رضی الله عنه از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم روایت است که فرمودند : « پاکیزگی نصف ایمان است و " الحمدلله " کفه ی ترازوی حسنات را پر می کند و " سبحان الله و الحمدلله " فضای بین آسمان ها و زمین را پر می کند و " نماز " نور است و " زکات " حجت و " صبر " روشنی و " قرآن " دلیلی است به نفع تو یا به ضرر تو . همه ی مردم شب را به روز می رسانند درحالیکه با نفس خود معامله می کنند ; یا آن را از هر بدی آزاد می کنند و یا آن را به هلاکت و نابودی می کشانند ».

( صحیح المسلم )

....................................................

 

حدیث صحیح شماره (8) :

عن أنس بن مالك رضي عنه ، قال : سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول : قال الله تعالى : يابن آدم ، إنك ما دعوتني ورجوتني غفرت لك على ما كان منك ولا أبالي ، يا ابن آدم ، لو بلغت ذنوبك عنان السماء ، ثم استغفرتني ، غفرت لك ، يا ابن آدم ، إنك لو أتيتني بقراب الأرض خطايا ، ثم لقيتني لا تشرك بي شيئا ، لأتيتك بقرابها مغفرة .رواه الترمذی و قال : حدیث حسن صحیح .

انس رضی الله عنه می گوید شنیدم رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم از قول الله متعال می گفت : « «ای بنی آدم، هرگاه مرا مى‌خوانی و به من امید داری، تو را بر آنچه بوده [یعنی به خاطر اعمالت] مى‌آمرزم و از تو پروایی ندارم. ای فرزند آدم، اگر گناهان تو به ابرهای آسمان برسد و آنگاه از من طلب آمرزش کنی، تو را مى‌آمرزم و گناهان تو را خواهم بخشید. ای انسان، اگر به‌سوی من آیی در حالی که به اندازه ی تمام زمین گناه و خطا داری ولی به من شرک نیاوردی، من با زمینی پر از مغفرت و بخشایش به‌سوی تو مى‌آیم».

( صحیح الترمذی و قال : حدیث حسن صحیح )

............................................................

 

حدیث صحیح شماره (9) :

عن عبد الله بن عمر رضي الله عنهما قال أخذ رسول الله صلى الله عليه وسلم بمنكبي فقال كن في الدنيا كأنك غريب أو عابر سبيل وكان ابن عمر يقول إذا أمسيت فلا تنتظر الصباح وإذا أصبحت فلا تنتظر المساء وخذ من صحتك لمرضك ومن حياتك لموتك . رواه البخاری

عبدالله بن عمر رضی الله عنه می گوید : « رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم شانه مرا گرفت و فرمود: در دنیا چنان باش که گویی غریب یا رهگذری هستی ». 
 عبدالله بن عمر رضی الله عنه همیشه مى‌‌گفت: وقتی شب شد، به انتظار صبح مباش، و وقتى بامداد بر تو آمد، به انتظار شب منشین؛ در موقع تندرستی و سلامتی، برای روزهای بیماریت توشه برگیر، و در زندگی برای مرگ و مردنَت توشه فراهم کن».

( صحیح البخاری )

...........................................................

 

حدیث صحیح شماره (10) :

عن ابن عباس رضي الله عنهما ، أن رسول صلى الله عليه وسلم قال : إن الله تجاوز لي عن أمتي الخطأ والنسيان ، وما استكرهوا عليه . حديث حسن رواه ابن ماجه والبيهقي وغيرهما .

از عبدالله بن عباس رضی الله عنه روایت است که رسول الله علیه الصلاة و السلام فرمودند: «الله به خاطر من از خطا و فراموشی امتم و آنچه بر آنها زور و اجبار شود، گذشت کرده است».

( حَدِيثٌ حَسَنٌ رَوَاهُ ابْنُ مَاجَه وَالْبَيْهَقِيُّ وَغَيْرُهُمَا )

 

نظر دهید